Safety first

Eigenlijk is zo'n laatste dag een verloren dag. We slapen redelijk uit (wel tot half acht) en gaan ontbijten. De kok van het ontbijt is een aardige kerel, die in tegenstelling tot de jongen die de gasten ontvangt, snapt wat gastvrijheid is. Dit guesthouse is echt een tegenvaller. We zaten nog even lekker bij het zwembad, maar zijn verplaatst. De honden gebruiken de ligweide als openbaar toilet, niet heel fris.

Rond kwart over elf trekken we onze lange broek aan (voor het eerst sinds tijden ook overdag) en stappen we in de auto. Het is nog een dikke drie uur rijden naar de luchthaven. We hebben een uur speling voor het inleveren van de auto. Vlak voor Windhoek (we moeten nog circa 50 kilometer naar de luchthaven) gaat er een oranje lampje branden dat de motor oververhit dreigt te raken. Het zal toch niet dat de auto ons de laatste kilometers in de steek gaat laten? We tanken de auto af en rijden op goed geluk de laatste kilometers. We hebben in ieder geval gezien dat we hier met onze mobiel weer volop bereik hebben. Mocht er iets gebeuren dan is Europcar dichtbij en zo gebeld.
We redden het tot het inleverpunt (zij het met samengeknepen billen). De auto is wat stoffig (ahum), maar wordt verder goedgekeurd en we krijgen onze borg retour.

Op de luchthaven gaan we door de security check. Tassen, schoenen, riemen alles gaat door de röntgen. We wachten tot we om half vijf kunnen boarden en dan gebeurt er iets heel bijzonders. Er worden tafels neergezet. De dames moeten links in de rij en de heren rechts. Iedereen wordt gefouilleerd en tassen moeten open voor een check. Heel bijzonder....... wat moeten we in godsnaam in de tussentijd binnen hebben kunnen smokkelen. We ondergaan het gelaten, want we willen nu wel naar huis.

De vlucht verloopt voorspoedig. We landen 20 minuten voor schema op Schiphol. Wat daar gebeurt hebben we allebei nog niet eerder meegemaakt. Er staan 8 marechaussees aan het eind van de gate en iedereen moet zijn paspoort laten zien. We mogen meteen doorlopen. Wellicht dat het komt omdat we een tussenstop in Angola hebben gemaakt? Of was er ook al een reden voor de extra controle op Windhoek? We zullen het niet weten. We gaan door de gewone reguliere douane en 5 minuten later lopen de koffers al op de band. De taxi die we gereserveerd hebben staat al te wachten en brengt ons naar Christel. Na een heerlijke koffie, latte en een ouderwetse bruine boterham met kaas rijden we richting huis. Om half tien draait het eerste wasje.